Burnt Norton was het eerste gedicht van de Four Quartets van de Amerikaanse dichter en toneelschrijver T.S. Eliot. De titel van het werk, gepubliceerd in 1936, verwijst naar het landhuis dat Eliot bezocht met zijn muze en vertrouwelinge Emily Hale in de Cotswolds. Centraal in het gedicht staan beschouwingen over de aard van de tijd, het universum en het goddelijke. Eliot bespreekt het concept van het huidige moment als het enige dat er echt toe doet, omdat we het verleden niet kunnen veranderen en de toekomst niet kunnen kennen. Het gedicht combineert verwijzingen naar oosterse en westerse religieuze en culturele tradities waaronder de Bhagavad-Gita en de Pre-Socratici, Johannes van het Kruis en Juliana van Norwich. Terwijl de thematieken van Burnt Norton nauw verbonden zijn met Eliots toneelstuk Murder in the Cathedral (1935), is de in vijf delen opgebouwde structuur afkomstig uit zijn gedicht The Waste Land (1922). Het fragment waaraan deze tentoonstelling haar titel ontleent, is opgenomen in het tweede deel van Burnt Norton waarin Eliot inzoomt op een bijzondere staat tussen tijd en beweging, beschreven als ‘de eeuwige dans’.

1936 - fragment from ‘Burnt Norton’, first of T.S Eliot’s Four Quartets