And yet
Alfredo Jaar
‘For Jaar, art is the impossible answer to an impossible question:
how do we make art when the world is in such a state?’
- Alfredo Jaar, The Temptation to Exist (2022), Galerie Lelong & Co, New York.
Alfredo Jaars praktijk is een kritische zoektocht naar de relatie tussen kunst en politiek. Wat is de rol van kunst in een maatschappij vol geweld en onrust? Kan kunst een verschil maken, hoe klein dan ook? Jaar was geschokt door de onverschilligheid van de wereld voor de genocide in Rwanda, een van de meest gewelddadige gebeurtenissen in onze recente geschiedenis waarbij minstens een miljoen Rwandezen vermoord en twee miljoen Rwandezen ontworteld werden. Als kritiek op de paternalistische en soms zelfs haatzaaiende informatie die verspreid werd door internationale media, maakte hij een reeks werken (The Rwanda Project, 1994-2000) die gebaseerd zijn op zijn eigen ervaringen in en over Rwanda, waar hij in juli 1994 naartoe reisde om getuige te zijn van de genocide. Voor een tentoonstelling in Goodman Gallery in 2019, maakte hij And Yet als een aanvullend werk op die reeks. De tekst is een strofe uit het gedicht Requiem van Anna Akhmatova (1934-1961). Akhmatova had verschillende decennia nodig om de woorden te vinden die de ervaring van de Grote Zuivering onder het Stalinistisch regime (1936-1938) kunnen beschrijven. “Zo veel te doen vandaag/ dood herinnering/ dood pijn/ maak van hart steen/ en toch, bereid voor om opnieuw te leven.” Dit werk brengt ons ongemakkelijk dicht bij de actualiteit vandaag. Hoewel de storm niet lijkt te gaan liggen, is het belangrijk om kracht te vinden in solidariteit.
2019 - Glass tube neon, 177,8 x 108,5 cm
Courtesy the artist and Goodman Gallery
Alfredo Jaar
°1956, Santiago, Chil
Alfredo Jaar is een kunstenaar, architect en filmmaker die woont en werkt in New York. Jaar werd geboren in Chili onder de militaire dictatuur van Augusto Pinochet. In 1982 ontsnapte hij uit het land nadat hij een opleiding architectuur afrondde. Zijn werk wordt intrinsiek beïnvloed door deze ervaring. Zijn werken werden uitgebreid getoond over de hele wereld. Hij nam deel aan de Biënnales van Venetië (1986, 2007, 2009, 2013), São Paulo (1987, 2010, 2021) en Documenta in Kassel (1987, 2002). Belangrijke solotentoonstellingen vonden plaats in The New Museum of Contemporary Art, New York (1992); Whitechapel, Londen (1992); Moderna Museet, Stockholm (1994); The Museum of Contemporary Art, Chicago (1995) en The Museum of Contemporary Art, Rome (2005). Grote retrospectieven van zijn werk vonden plaats in Musée des Beaux Arts, Lausanne (2007); Hangar Bicocca, Milan (2008); Alte Nationalgalerie, Berlinische Galerie en Neue Gesellschaft für bildende Kunst e.V., Berlin (2012); Rencontres d’Arles (2013); KIASMA, Helsinki (2014); Yorkshire Sculpture Park, UK (2017); Zeitz MOCAA, Cape Town, South Africa (2020); SESC Pompeia, São Paulo (2021) en Museum of Contemporary Art, Hiroshima (2023). De kunstenaar heeft meer dan zeventig publieke werken over de hele wereld. Meer dan 60 monografische publicaties werden gepubliceerd over zijn werk. In 1985 was hij Guggenheim Fellow en in 2000 MacArthur Fellow. Hij ontving de Hiroshima Art Prize in 2018 en de Hasselblad Award in 2020. Zijn werk is zowel te vinden in institutionele collecties wereldwijd als in tientallen privécollecties.