Een eeuw na de publicatie van "Orlando: een biografie" door Virginia Woolf (1928), stuurt Paul B. Preciado, filosoof en transactivist, een brief om haar te vertellen dat haar trans personage tot leven is gekomen: de wereld wordt Orlandesque. Preciado roept een cast bijeen: "Wie zijn de hedendaagse Orlandos?" Vijfentwintig verschillende trans en non-binaire personen, van 8 tot 70 jaar oud, spelen Woolfs fictieve personage terwijl ze ook hun eigen leven vertellen. De film bespreekt een reeks transarchieven uit het midden van de 20ste eeuw die historische Orlandos oproepen in hun strijd voor erkenning en zichtbaarheid. Geleidelijk aan ontstaat het portret van een collectief wezen met meerdere gezichten, stemmen en lichamen. De film volgt dezelfde structuur als de roman van Virginia Woolf: een intiem en politiek reisdagboek door de tijd. "Ik las Woolfs boek voor het eerst toen ik een tiener was in Spanje, lang voordat ik wist dat een geslachtsverandering mogelijk was. (...) Mijn biografie is gemaakt van de collectieve geschiedenis van duizenden onzichtbare Orlando's. Het is een geschiedenis van strijd binnen een onderdrukkend gender- en sekse-binair regime. Trans zijn is niet alleen de overgang van vrouwelijkheid naar mannelijkheid (of andersom), maar ook een proces van interne 'orlandisering': een poëtische reis waarin een nieuwe taal wordt uitgevonden om jezelf en de wereld te benoemen."